همه ما تلف شدنی‌ها/ درباره تناقض‌های بی‌پایان بی‌بی‌سی

مجله مهر: علی علیزاده تحلیلگر سیاسی درباره سانسور حمله تروریستی نیوزیلند و کشتار مسلمانان در رسانه‌های جریان اصلی، یادداشتی را در اینستاگرامش منتشر کرده که واکنش‌های فراوانی به دنبال داشته است.

«بی‌بی‌سی که برای چاقو خوردن یک سفیدپوست در لندن، قبل از اینکه اصلاً ماجرا روشن شود از تیتر «حمله تروریستی» استفاده می‌کند خبر از «تلفات» چهل ونه مسلمان در نیوزیلند داده. بی‌بی‌سی درست می‌گوید. سفیدپوستان بریتانیایی، این «از ما بهتران چشم آبی» مظلومانه ترور می‌شوند و ما خاورمیانه‌ای‌ها و ما مسلمانان «تلف» می‌شویم. مثل گاو و گوسفندی که به مسلخ برده می‌شوند...

بی‌بی‌سی درست می‌گوید. یک میلیون نفرمان در عراق و چند صد هزار نفرمان در افغانستان «تلف» شدند. با دخالت نظامی کارفرمای بی‌بی سی، دولت فخیمه بریتانیا. بی‌بی‌سی درست می‌گوید. ما «تلف» می‌شویم. چند ده هزار نفرمان در یمن «تلف» شدند و هر روز دارند بیشتر تلف می‌شوند. با بمب‌هایی که کارفرمای بی‌بی‌سی به سعودی فروخت و بی‌بی‌سی هم وظیفه سازمانی‌اش را انجام داد و تیتر زد «جنگ نیابتی ایران در یمن».

بی‌بی‌سی درست می‌گوید! یک ملت کامل از جمع ما، یعنی ملت فلسطین، هفتاد سال است به صورت جمعی دارد «تلف» می‌شود، با دخالت مستقیم سیاسی دولت بریتانیا. دویست هزار نفرمان در لیبی در قفس‌های خرید و فروش برده نگه داری می‌شوند و منتظرند تا «تلف» شوند، قفس‌هایی حاصل از دخالت نظامی دولت صاحب بی‌بی‌سی.

اما بر بی‌بی‌سی حرجی نیست. وظیفه بی‌بی‌سی گیج کردن و آشفته کردن ذهن ما و از بین بردن شاخص‌های تشخیص درست و غلط و ظالم و مظلوم و قاتل و مقتول است. وظیفه بی‌بی‌سی است که کاری کند که ما با دولت‌هایی که ما را تحریم اقتصادی کرده و گرسنه کرده‌اند بیشتر همدلی کنیم تا با خودمان. وظیفه بی‌بی‌سی است که حتی بحث حمله نظامی و تجاوز نظامی به خاک ایران را طبیعی و قابل قبول جلوه دهد. اصلاً دولت بریتانیا برای همین منظور سالی چند ده میلیون پوند از دهن مردم هرروز فقیرتر شده کشورش میزند و خرج این ماشین جنگ نرم می‌کند. (و دروغ می‌گویند که بی‌بی‌سی فارسی سازمانی عمومی است. بی‌بی‌سی فارسی ربطی به سازمان کلی بی‌بی‌سی ندارد و بودجه‌اش مستقیم از وزارت خارجه می‌آید).

بر بی‌بی‌سی حرجی نیست. بر ما چرا. بر ما که چون بردگانی سربراه شب به شب منتظریم تا قصابی که چاقو بر گلوی ما گذاشته و قرن‌ها غارتمان کرده، با صورت‌های اجاره شده از کسانی که زمانی ایرانی بوده‌اند دست‌های پرخونش را بزک کند و جهان را برای ما تفسیر کند و به بگوید چگونه ببینیم و چگونه بیندیشیم. بر ما که ذهن خود را شب به شب برای استعمار شدن در اختیار ارباب می‌گذاریم. ما. ما همه مسلمان‌ها و همه خاورمیانه‌ای‌ها و همه جهان سومی‌های تلف شدنی که آبی که پیش از ذبح شدن جلویمان گذاشته‌اند را با ولع می‌نوشیم.»